Het dorpslied

Venegers zijn verknocht aan hun eigen dorp. Het dorpslied heet dan ook niet voor niets:

'Verknocht aan ons Wanneperveen'

We zijn zo verknocht aan ons Wanneperveen, omgeven door water en riet.
Het dorp waar ook menig toerist al verscheen, in dit wonderschone gebied.
De Meren de weide het drassig moeras, dat is zo uniek naar ik meen.
Al is het niet meer zo het vroeger hier was, zo is het in Wanneperveen.

Ik ben zo verknocht aan ons Wanneperveen, zo rustig en zo onverstoord.
Daar slaan nog de mensen de handen in een, dat is het wat mij zo bekoord.
Wat zou ik dat missen het landelijk schoon, zo denkt toch met mij menigeen.
De boerderij past in dat hele patroon, dat is nu ons Wanneperveen.

We zijn zo verknocht aan ons Wanneperveen, die liefde blijft altijd bestaan.
En word je wat ouder of blijf je alleen, dan moet je dat wel ondergaan.
En word je wel eens door verdriet overmand, of zie je geen uitweg waarheen.
Dan krijg je vol liefde een helpende hand, zo is dat in Wanneperveen.

We zijn zo verknocht aan ons Wanneperveen, nu is het dan echt voor elkaar.
Een ouder die wil, wel die kan daar nu heen, in pret centrum ‘de Perelaar’.
In 'de Perelaar' kan dus een ouder terecht, die voelt zich daar nimmer alleen.
Dat is toch een weelde, ja net wat je zegt. Zo is dat in Wanneperveen.

We zijn zo verknocht aan ons Wanneperveen, het dorpsfeest komt ieder jaar weer terug.
Dat dorpsfeest daar kunnen wij echt niet omheen, wat gaat er een jaar dan toch vlug.
De straten versierd, men is zeer creatief een ieder is dan op de been.
Waarachtig dat dorp is ons allen zo lief, dat is nu ons Wanneperveen.